மயிலிட்டித் துறைமுகத்தின் மூன்றாவது கட்ட அபிவிருத்திப் பணிகள் சிறிலங்கா ஜனாதிபதி அநுரகுமார திசாநாயக்கவினால் ஆரமபிக்கப்பட்டுள்ள செய்தி வெளிவந்துள்ளது. 300 மில்லியன் ரூபா நிதி ஒதுக்கீட்டில், கடற்றொழில் அமைச்சர் உள்ளிட்ட முக்கிய பிரமுகர்கள் முன்னிலையில் இந்த நிகழ்வு நடைபெற்றுள்ளது. இந்த அபிவிருத்தித் திட்டம், அப்பகுதி மக்களின் வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்தும் நோக்கில் முன்னெடுக்கப்படுவதாகக் கூறப்பட்டாலும், இதன் பின்னணியில் உள்ள கசப்பான உண்மைகளை நாம் மறந்துவிட முடியாது.
இந்த மயிலிட்டித் துறைமுகத் திறப்பு விழா, தமிழ் மக்களின் வாழ்வுரிமையை மறுத்து, நிலங்களை அபகரிக்கும் நடவடிக்கைகளை மறைப்பதற்கான ஒரு தந்திரோபாய நகர்வாகவே பார்க்கப்படுகிறது. வடகிழக்கில் தமிழ் மக்களின் பூர்வீக நிலங்களையும், வாழ்விடங்களையும் சிறிலங்கா இராணுவம் ஆக்கிரமித்து வைத்துள்ளது. மயிலிட்டியைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகள் உட்பட, பெருமளவிலான காணிகள் உயர் பாதுகாப்பு வலையங்கள் என்ற பெயரில் இராணுவக் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளன. இந்தக் காணிகளை மக்களிடம் திருப்பிக் கொடுக்காமல், அவர்களைத் தங்கள் சொந்த நிலங்களில் வாழவிடாமல் தடுக்கும் ஒரு கொடூரமான நிலைமை தொடர்கிறது.
குறிப்பாக, தையிட்டி விகாரை விவகாரம், செம்மணிப் படுகொலைகள் போன்ற சம்பவங்கள், தமிழ் மக்களின் மனங்களில் ஆழமான வடுக்களை ஏற்படுத்தியுள்ளன. தையிட்டியில் வலிந்து திணிக்கப்பட்ட விகாரை கட்டுமானம், தமிழ் பௌத்தர்கள் இல்லாத ஒரு பிரதேசத்தில் ஒரு மத அடையாளத்தை நிறுவி, நிலத்தை அபகரிக்கும் நடவடிக்கையின் ஒரு பகுதியாகும். செம்மணிப் படுகொலைகள், போர்க்கால அத்துமீறல்களுக்கு இன்றும் நீதி கிடைக்காத நிலையை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இந்த இரு பிரச்சினைகளுக்கும் இன்றுவரை எவ்வித நியாயமான தீர்வும் எட்டப்படவில்லை.
இத்தகைய சூழலில், மயிலிட்டித் துறைமுகத்தின் ‘அபிவிருத்தி’, சர்வதேச சமூகத்தின் கவனத்தைத் திசைதிருப்பி, உள்நாட்டில் நிலவும் உண்மையான பிரச்சினைகளை மறைக்கும் ஒரு முயற்சியாகவே தெரிகிறது. ஒருபுறம் துறைமுகத்தை அபிவிருத்தி செய்வதாகக் கூறிக் கொண்டு, மறுபுறம் அதே மக்களின் வாழ்வுரிமையை மறுத்து, நிலங்களை ஆக்கிரமித்து வைத்திருப்பது, ‘கண்ணாமூச்சி’ ஆட்டத்திற்கு ஒப்பாகும். இது வெறும் உட்கட்டமைப்பு அபிவிருத்தி மட்டுமல்ல, தமிழ் மக்களின் நீண்டகால அபிலாஷைகளான நிலவுரிமை, மீள்குடியேற்றம், மற்றும் சுயநிர்ணய உரிமை ஆகியவற்றை அப்பட்டமாக மீறும் செயலாகும்.
அரசாங்கம் உண்மையான நல்லிணக்கத்தையும், நீதியையும் நிலைநாட்ட விரும்பினால், மயிலிட்டித் துறைமுக அபிவிருத்தியுடன் சேர்த்து, தமிழ் மக்களின் நியாயமான கோரிக்கைகளுக்குச் செவிசாய்க்க வேண்டும். நில அபகரிப்புகளை உடனடியாக நிறுத்தி, ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட காணிகளை மக்களிடம் திருப்பிக் கொடுக்க வேண்டும். தையிட்டி விகாரை போன்ற சர்ச்சைக்குரிய கட்டுமானங்களை அகற்றி, மத நல்லிணக்கத்தை உறுதிப்படுத்த வேண்டும். செம்மணிப் படுகொலைகள் போன்ற போர்க்காலக் குற்றங்களுக்குப் பொறுப்புக்கூறல், நீதி மற்றும் நிவாரணம் வழங்கப்பட வேண்டும்.
தமிழ் மக்களின் நியாயமான கோரிக்கைகளுக்குச் செவிசாய்த்து, உண்மையான நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்த வேண்டும் என்பதே பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் எதிர்பார்ப்பாகும். இல்லையேல், இந்த ‘அபிவிருத்தி’ ஒரு இருண்ட பக்கத்தை மறைக்கும் பிரகாசமான சித்திரமாகவே தொடர்ந்து விமர்சிக்கப்படும்.
